Efkar
Oturduk, fecrin raksı vurunca dibine…
Efkarından mı bilmem, sabahlar olmadı
Girdik hatıra semtinin ta içlerine
Görülecek bir ücra yer daha kalmadı
Üşüdük belki, yağmur da düştü yüzümüze!
Deniz köpürdü, örtüldü birden üstümüze
Sarmaş dolaş kumrular gibi birbirimize
baktıkça sustuk, bir şey diyen olmadı
Konuştuk, yalnızlığı da tutup bir ucundan
Kapadık bahsini, fazla sürmedi korkumuzdan
Somurtup,ağladık o mahzun bakışlarımızdan
Coştukça coştu bir ara, yağmur bile durmadı
Derken, düştü ellerin yanağımdan kayarak
Duydum bir ses, meçhulden yana; haykırarak!
Kalktım kanter içinde yataktan fırlayarak
Uykular bile düşman bana, seni unutturmadı
önder özkaran
01.06.2019
Original content here is published under these license terms: | X | |
License Type: | Read Only | |
License Abstract: | You may read the original content in the context in which it is published (at this web address). No other copying or use is permitted without written agreement from the author. |