EFKAR

Oturduk, fecrin raksı vurunca dibine…
Efkarından mı bilmem, sabahlar olmadı
Girdik hatıra semtinin ta içlerine
Görülecek bir ücra yer daha kalmadı

Üşüdük belki, yağmur da düştü yüzümüze!
Deniz köpürdü, örtüldü birden üstümüze
Sarmaş dolaş kumrular gibi birbirimize
baktıkça sustuk, bir şey diyen olmadı

Konuştuk, yalnızlığı da tutup bir ucundan
Kapadık bahsini, fazla sürmedi korkumuzdan
Somurtup,ağladık o mahzun bakışlarımızdan
Coştukça coştu bir ara, yağmur bile durmadı

Derken, düştü ellerin yanağımdan kayarak
Duydum bir ses, meçhulden yana;  haykırarak!
Kalktım kanter içinde yataktan fırlayarak
Uykular bile düşman bana, seni unutturmadı

önder özkaran
01.06.2019